การวินิจฉัย โรคไอกรน

[MhooDang]

 อาการ ไอกรน เป็น  โรคที่เกิดจากแบคทีเรีย ที่  ระบาดในเด็กอายุน้อย แต่ก็สามารถ  ส่งผลต่อผู้ใหญ่  ได้เช่นกัน  เชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรค  คือ  เชื้อแบคทีเรียชนิดหนึ่ง ซึ่ง แพร่กระจายผ่านละอองฝอย



 อาการที่สังเกตเห็นได้ในผู้ป่วย ไอกรน มักเริ่มต้นด้วย ไข้ต่ำ ๆ  เช่น  คัดจมูก แต่  พัฒนาเป็นอาการไอรุนแรง  โดย ผู้ป่วยจะมีอาการไอเป็นชุด  และ  มีเสียงหายใจดังวู๊ป  หลังจากการไอ  หากไม่ได้รับการรักษา  อาจ  ส่งผลให้เกิดอันตรายต่อชีวิต เช่น  ภาวะชัก



 การค้นหาสาเหตุของอาการ โรคไอกรน  มัก อาศัยการซักประวัติ  และ  การเพาะเชื้อแบคทีเรีย จาก  ตัวอย่างจากทางเดินหายใจ  แนวทางการรักษาโรคไอกรน   ใช้ยากลุ่ม Macrolide  เพื่อ ลดการแพร่กระจายของเชื้อ  และ  การช่วยให้ผู้ป่วยหายใจสะดวก



 การหลีกเลี่ยงโรคไอกรน  ต้องได้รับวัคซีนในวัยเด็ก ซึ่ง ช่วยป้องกันโรคได้อย่างมีประสิทธิภาพ  วัคซีน ควรได้รับตามกำหนด  เช่น  ในเด็กเล็กและช่วงวัยรุ่น  นอกจากนี้  การล้างมือบ่อย ๆ  ลดการแพร่กระจายเชื้อได้



 การติดเชื้อไอกรน  มีอาการที่คล้ายไข้หวัดในช่วงแรก แต่  มีผลกระทบต่อสุขภาพอย่างมาก  โดยเฉพาะใน  ผู้ที่ไม่ได้รับวัคซีน ดังนั้น การป้องกันด้วยวัคซีน   ช่วยลดการแพร่กระจายและความรุนแรงของโรคได้